تور ویژه باکو

دلایل زیادی برای سفر به باکو وجود دارد. جاهای دیدنی زیادی برای دیدن و کارهای زیادی برای انجام دادن در پایتخت جمهوری آذربایجان وجود دارد. از تقابل معماری قرن نوزدهمی گرفته تا آسمان‌خراش‌های بلند و مدرن، از پارک‌های سرسبز و منظره‌های زیبای روستاها گرفته تا بیابان‌های تفتیده قبوستان، از دریای خزر تا کوه آتشین، همه و همه شما را به دعوت به این شهر پر از تناقض دعوت می‌کنند. به‌دلایل زیر، باکو را باید فهرست مقاصد آتی سفر خود بگنجانید:

ریشه‌های فرهنگی و تاریخی مشترک: پیوندهای تاریخی، قومی، زبانی و مذهبی که بین آذربایجانی‌ها و ایرانی‌ها وجود دارد، یکی از مهم‌ترین دلایلی است که چرا باید به باکو سفر کنید. خوب است به شهری بروید که زمانی نه‌چندان دور و تا پیش از جنگ‌های ایران و روس در دوران شاهان قاجار، در کنار ایران سرزمین بزرگی را تشکیل می‌دادند. در خیابان‌های باکو که راه بروید، مجسمه‌های زیادی از نظامی گنجوی را مشاهده می‌کنید. این شاعر معروف و تاثیرگذار در ادبیات فارسی در شهر گنجه متولد شد؛ این شهر هم‌اکنون داخل مرزهای جمهوری آذربایجان واقع شده است.

علاوه بر مجسمه‌های پرتعداد، حتی خیابان‌های متعددی نیز در باکو به نام او خوانده می‌شوند و موزه ادبیاتی نیز به افتخار این شاعر گران‌قدر، نظامی گنجوی نامیده شده است. عید نوروز، کمانچه، نان لواش و بازی چوگان نیز از جمله سایر داشته‌های فرهنگی دو کشور است که به‌عنوان میراث ناملموس جهانی به‌صورت مشترک برای ایران و آذربایجان به ثبت یونسکو رسیده‌اند. 

باکو، شهری با دو روح در یک کالبد: باکو گنجینه‌های فراوانی برای عرضه به بازدیدکنندگانش دارد که ترکیبی از سایت‌های تاریخی کهن، کاخ‌ها و مساجد چند صد ساله و آسمان‌خراش‌هایی با معماری مدرن است که آسمان باکو را به تسخیر خود درآورده‌اند. حتی زمانی که در خیابان‌های باکو راه می‌روید، تماشای دو جهان متفاوت سنتی و مدرن، با دو دیدگاه و رویکرد متفاوت، در کنار یکدیگر که در یکی، مردی مسن که خارج از یک مغازه کوچک مشغول فروش فرش‌های دستبافت است و در دیگری، افرادی با عینک آفتابی گران‌قیمت مشغول آفتاب گرفتن در کنار آب‌های دریای خزر هستند، شما را به حیرت وامی‌دارد.

جلوه‌هایی از معماری مدرن در باکو: در کنار جاذبه‌های تاریخی فراوانی که در باکو وجود دارد، معماری باکو نیز شایسته توجه فراوان است. موج دوم رونق اقتصادی نفتی آذربایجان از سال ۲۰۰۶ آغاز شد و همین رویداد، باکو را به محلی برای تجربه‌گرایی در حوزه معماری برای شیفتگان هنر و معماری بدل کرد و در نتیجه، ساختمان‌هایی جدید و زیبا در آن پدید آمد که همگی از جمله شاهکارهای گران‌بها و حیرت‌انگیز باکو به شمار می‌آیند.

با اینکه رگه‌هایی از معماری شوروی سابق را هنوز هم می‌توان آشکارا در باکو مشاهده کرد، به‌جرئت می‌توان گفت این شهر از دیدگاه معماری، فرزند خلف پاریس و دبی است. ساختمان‌های نوگرایانه و پست‌مدرن باکو حکایت از روند پیشرفت و دیدگاه آینده‌نگرانه حاکم بر شهر دارد. وقتی صحبت از معماری باکو به میان می‌آید، مثال‌های زیادی می‌توان زد؛ مانند تالار کریستال باکو که ساخت آن در سال ۲۰۱۲ به اتمام رسید و اکنون به‌عنوان محلی برای رویدادهای بزرگی مانند جشنواره موسیقی یورو ویژن و کنسرت خواننده‌های معروف استفاده می‌شود؛ یا حتی برج سوکار که ساختمان مرکزی شرکت نفت جمهوری آذربایجان است و با ارتفاع ۲۰۹ متر، بلندترین ساختمان در باکو به شمار می‌آید. برج سوکار و تالار کریستال باکو به‌همراه مرکز حیدر علی اف، برج‌های مرکز خرید پورت باکو، برج‌های شعله یا حتی برج ترامپ، همگی یک ویژگی مشترک دارند: طراحی نوین و معماری ساختارشکن.

شگفتی های بی بدیل در طبیعت باکو: کوه‌های زیبا و روستاهای خلوت را در خیلی از شهرها و کشورهای دنیا می‌توان پیدا کرد. آنچه طبیعت باکو را از سایر مناطق متمایز می‌کند، پدیده‌هایی مرموز است که شاید فقط یک بار در تمام عمر خود تجربه کنید؛ زمین‌هایی تفتیده که با هر نفس‌شان، از داخل آن‌ها گِل به بیرون تراوش می‌کند. گل‌فشان‌ها در مناطقی پدید می‌آیند که صفحه‌های تکتونیک با هم برخورد می‌کنند و باعث وقوع زمین‌لرزه، سونامی و فوران‌های شدید آتشفشانی می‌شوند.

حفره‌های پر از گازهای زیرزمینی راه خود را با فشار به‌سمت سطح زمین باز می‌کنند و متان را به‌جای گدازه‌های آتشفشانی، با آب و نفت و گل به بیرون پرتاپ می‌کنند. این زمین‌های خشک در نگاه اول به زیبایی زمین‌های کوهستانی شمال جمهوری آذربایجان نباشند؛ اما جذابیتی مرموز دارند.

حمل و نقل در باکو

تردد در باکو کار آسانی است. اگر در مرکز شهر اقامت بکنید، نیاز به استفاده چندین‌باره از وسایل حمل و نقلی عمومی نخواهد بود و به‌غیر از وقت‌هایی که می‌خواهید از مرکز شهر فاصله بگیرید و به جاهای دیدنی کمی دورتر بروید، می‌توانید از پیاده روی و دوچرخه سواری در شهر لذت ببرید. به‌خاطر داشته باشید که در زمان گذشتن از خیابان‌ها، از خطوط عابر پیاده و گذرگاه‌های زیرزمینی استفاده بکنید؛ از این گذرگاه‌ها در باکو به‌وفور دیده می‌شود و همگی، امن هستند.

استفاده از اتوبوس ها و متروها آسان است و هیچ‌وقت به مشکلی برنخواهید خورد. بلیط‌ها ارزان و در حدود ۲۰ قپیک (۰٫۱۱ دلار) هستند، بنابراین اگر با بودجه کم سفر می‌کنید، قطعا استفاده از اتوبوس بهترین گزینه است؛ به‌خصوص که اگر از کارت گردشگری باکو استفاده کنید، تردد در سطح شهر با اتوبوس و مترو برای شما رایگان خواهد بود. فایده دیگر اتوبوس‌سواری آن است که فرصت معاشرت بیشتری با مردم محلی پیدا می‌کنید و می‌توانید نقاطی دورتر از مرکز شهر را نیز کشف بکنید. اگر در شهر گم شدید، فقط کافی است یک ایستگاه مترو پیدا بکنید و سوار بشوید؛ چراکه آخرین ایستگاه در خط قرمز مترو، ایچری شهر است.

حمل و نقل شهری در باکو

رفت‌وآمد در باکو کار ساده‌ای است. با اینکه پیاده می‌توان به تقریبا همه نقطه‌های مهم رفت، حمل و نقل شهری این قابلیت را دارد که افق‌های باکوگردی شما را گسترده‌تر کند. سیستم حمل و نقلی باکو راهی اقتصادی، راحت و تاحدی زیست محیطی برای گردش در پایتخت فرهنگی آذربایجان است. علاوه بر پیاده روی، دوچرخه سواری نیز مدام طرفداران بیشتری در میان ساکنان شهر می‌یابد. اینکه پیاده روی را انتخاب کنید یا دوچرخه سواری، سوار اتوبوس و مترو بشوید یا ترجیح بدهید که با تاکسی رفت‌وآمد کنید، آنچه در ادامه می‌آید به شما کمک می‌کند که حداکثر استفاده را از زمان خود در باکو ببرید. 

پیاده روی در باکو

اگر در مرکز شهر اقامت می‌کنید، هیچ راهی بهتر از آن نیست که پیاده به جاهای دیدنی شهر بروید؛ به‌ویژه اگر هوا خوب است و غالبا همچنین است. روی‌هم‌رفته به‌طور میانگین فقط ۵۰ روز در سال در باکو باران می‌بارد. 

تا همین دو قرن پیش، تقریبا کل جمعیت باکو در میان دیوارهای بخش تاریخی شهر زندگی می‌کردند. قدمت این بخش به قرن دوازدهم برمی‌شود و دقیقا همین قسمت از شهر است که بیشتر جاذبه‌های تاریخی باکو را در خود جای داده است. شهر قدیم با تاریخ غنی و امکانات متنوع و به لطف خیابان‌های سنگ‌فرش شده و پیاده‌روهای فراوانی که در میان کوچه و پس‌کوچه‌های شهر امتداد یافته، توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است.

در شهر قدیم، راه رفتن بسیار راحت‌تر از پیدا کردن اتوبوس یا تاکسی است و حتی پیاده، سریع‌تر هم به مقصد می‌رسید. برای اینکه از پیاده روی خود لذت ببرید اول به‌سمت دیوارهای شمالی شهر بروید که عمارت‌ها و سایر ساختمان‌های متعلق به دوران رونق نفتی در اوایل قرن نوزدهم را در خود جای داده است. سپس، به‌سمت جنوب بروید که بزرگ‌ترین پارک باکو، یعنی بلوار باکو در آن قرار دارد. بلوار در امتداد خلیج باکو ادامه می‌یابد و شماری از رستوران ها، چایخانه‌ها، فضای سبز وسیع و دو مرکز خرید بزرگ را شامل می‌شود. 

نقشه و ایستگاه های مترو باکو

اتوبوس های قرمز پیشرفته‌تر و گازسوز هستند. این ویژگی موجب انتشار کربن کمتر می‌شود. آن‌ها به بیشتر اماکن مهم شهری رفت‌وآمد می‌کنند. بخش‌هایی از آن‌ها نیز به مسافران دارای مشکلات حرکتی اختصاص داده شده است تا بتوانند راحت از اتوبوس ها استفاده کنند.  تقریبا در همه ایستگاه‌های اتوبوس و مترو، دستگاهی قرار داده شده است که می‌توانید از آن باکی کارت بخرید یا کارت خود را شارژ کنید. دکه‌های مطبوعاتی و کیوسک‌هایی با لوگوی باکی کارت نیز این کارت‌ها را می‌فروشند. 

اتوبوس های بنفش کوچک‌تر هستند و تحت نظارت دولت کار می‌کنند. مسیرهای تحت پوشش آن‌ها، مسیرهای خارج شهری مانند برخی از سواحل و مسیرهایی است که اتوبوس های قرمز به آنجا تردد ندارند.  معمولا در این اتوبوس ها نباید انتظار پس گرفتن بقیه پول‌تان را داشته باشید. پس بهتر است همیشه پول خرد همراه‌تان باشد. 

برخی از خطوط مهم اتوبوسرانی باکو به این شرح هستند:

_{جدول معرفی ایستگاه های مهم اتوبوس باکو و جاذبه های شهری نزدیک به آن‌ها}

برنامه حرکت اتوبوس ها را در همه ایستگاه‌ها می‌توانید پیدا کنید. برای اینکه بدانید برای رفتن به هرکدام از جاذبه‌‌ها، کدام خط را باید سوار و کدام ایستگاه پیاده شوید، به سایت شرکت اتوبوسرانی باکوباس مراجعه کنید. باکوباس، شرکت خصوصی و متولی اتوبوس های قرمز رنگ است. از خود راننده هم سوال کنید، شما را راهنمایی خواهد کرد. 

پایانه اصلی اتوبوس ها را «Avtovaghzal» می‌نامند. اتوبوس ها، همه از همین نقطه به‌سمت مقصدهای خود حرکت می‌کنند. اتوبوس های بین المللی مانند اتوبوس های تفلیس، ایران و برخی از شهرهای روس نیز در همین پایانه مستقر هستند. 

تاکسی

تاکسی باکو متعلق به شرکت تاکسیرانی باکو، تاکسی‌هایی به رنگ بنفش و تنها تاکسی‌هایی هستند که در باکو از تاکسی‌متر برای تعیین کرایه استفاده می‌کنند. این تاکسی‌ها در تمام سطح شهر دیده می‌شوند، اما حمل و نقل با تاکسی تلفنی‌هایی مانند تاکسی ۱۸۹ و ۹۹۳۳ (شرکت سلام تاکسی) و ۹۱۱۱ (شرکت اکونوم تاکسی) معمولا ارزان‌تر تمام می‌شود. کرایه این سرویس‌ها از یک منات و ۶۰ قپیک (۰٫۹۵ دلار) شروع می‌شود و برای هر کیلومتر بیشتر باید ۶۰ قپیک (۰٫۳۵ دلار) دیگر پرداخت. این تاکسی ها علاوه بر تماس تلفنی، از طریق سایت و اپلیکیشن نیز در دسترس هستند. 

گزینه دیگر، استفاده از تاکسی‌های اینترنتی بین المللی است. تاکسی‌های اینترنتی در بسیاری از کشورها و حتی آذربایجان هم مشغول فعالیت هستند. در کنار اوبر و یاندکس، می‌توانید از نمونه استوونیایی این نوع تاکسی به نام بولت (Bolt) یا همان تاکسیفای سابق (Taxify) نیز استفاده کنید که در ۱۵۵ شهر جهان از جمله باکو فعال است و در مقایسه با دیگر همتایان خود، ارزان‌تر با مشتری حساب می‌کند و البته ویژگی مهم آن‌ها است که پول نقد نیز از مسافران قبول می‌کنند و دیگر لزومی به پرداخت آنلاین با کارت اعتباری بین المللی نیست. 

دوچرخه سواری

با اینکه هنوز مسیرهای دوچرخه سواری زیادی در باکو وجود ندارد، دوچرخه سواری در این شهر در حال رواج پیدا کردن است. یکی از بزرگ‌ترین مناطقی که به این کار اختصاص داده شده است، منتهی‌الیه غربی بلوار باکو است. در این نقطه می‌توان با قیمت ارزانی دوچرخه کرایه کرد. حتی تورهایی هم برای دوچرخه سواری در باکو در حال اجرا هستند. به لطف حمایت‌ها و ایده‌های مسئولان شهری باکو که می‌خواهند دوچرخه سواری را در شهر رواج بدهند، باکو هر روز شاهد ساخته شدن مسیرهای بیشتری برای این کار است. 

جاهای دیدنی باکو

شهرهای کمی در دنیا وجود دارند که تغییر را به سرعت باکو تجربه کرده باشند و هیچ شهر دیگری در حوزه قفقاز نیست که تا این اندازه فراوان و نابسامان از همه‌چیز شرق و غرب تاثیر پذیرفته باشد. درست در مرکز این شهر، یکی از میراث‌های جهانی یونسکو به نام ایچری شهر قرار دارد که مجموعه‌ای حیرت‌انگیز و محصور در میان دیوارهایی مستحکم با کنگره‌هایی کوچک است و دورتادور آن را عمارت‌هایی سنگی و خیابان‌هایی سنگ‌فرش با بوتیک‌ها و پاساژهای مدرن فرا گرفته است.

قدم‌زنان بلوار باکو را از ابتدا تا انتها بپیمایید

گشت‌وگذار در باکو را با کاری راحت و صفابخش آغاز کنید. بلوار باکو یا به‌عبارتی، پارک ملی دریاکنار باکو (Baku Boulevard) گردشگاهی عالی در امتداد خط ساحلی دریای خزر است که کیلومترها ادامه دارد. این بلوار بزرگ‌ترین بلوار در حوزه کشورهای قفقاز و شلوغ‌ترین و پربازدیدترین جای دیدنی باکو است که به‌طور سنتی، از میدان آزادی شروع می‌شود و با ادامه یافتن در جهت غرب، به ایچری شهر می‌رسد. سال ۲۰۱۵ بخش جدیدی نیز در سمت شرقی میدان آزادی تاسیس شد که تا میدان پرچم ملی ادامه یافته است. میدان پرچم محلی است که بزرگ‌ترین پرچم جهان را با ارتفاع ۱۶۲ متر در خود جای داده است. تئاتر عروسکی (Pippet Theatre)، پاساژ پارک بلوار (Park Bulvar mall)، موزه فرش و چرخ‌وفلک بزرگ چشم باکو همگی در این بلوار واقع شده‌اند.  

پارک ساحلی باکو با درختان کمیاب، کافه‌های بی‌شمار، فواره‌های زیبا و فضاهای نمایشگاهی وسیع، محلی محبوب در میان خانواده‌ها، نوازنده‌های آماتور و گردشگران است. می‌توانید در ازای پنج منات یک دوچرخه کرایه کنید و طول آن را دوچرخه سواری کنید؛ در ونیز کوچک قایق‌سواری کنید یا حتی سفر دریایی ۳۰ دقیقه‌ای را در خلیج باکو تجربه کنید.

برای رفتن به بلوار باکو به سه روش زیر می‌توان اقدام کرد:

با مترو: در ایستگاه ساهیل پیاده بشوید؛ کرایه: ۳۰ قپیک (۱۸ دلار)

با اتوبوس: سوار خطوط ۶۵ و ۹۶ بشوید؛ کرایه: ۳۰ قپیک (۱۸ دلار)

با تاکسی: تاکسی‌های بلوار از خیابان نظامی حرکت می‌کنند. کرایه: حدود چهار منات (۲٫۵ دلار)

از خیابان‌های شهر قدیم باکو دیدن کنید

هروقت که اسامی «شهر قدیمی»، «شهر داخلی» یا حتی «ایچری شهر باکو» را شنیدید، دقت کنید که اشاره همه آن‌ها به یک محله تاریخی و محصور در میان دیوارهای سنگی است که قلب باکو را تشکیل می‌دهد. خیابان‌های سنگ‌فرش قدیمی، کوچه‌های باریک و تاریخچه‌ای غنی همگی دست به دست هم داده‌اند و قدیمی‌ترین بخش شهر باکو را ساخته‌اند. شهر قدیم محله‌ای شلوغ با شگفتی‌های زیاد است که به‌راحتی می‌توان قدم‌زنان به همه‌جای آن راه یافت و حتی کوچه و پس‌کوچه‌های آن هم خود به‌تنهایی یک جاذبه گردشگری هستند.

از جمله مهم‌ترین جاهای دیدنی این بخش از باکو، کاخ شروان شاه، برج دختر و دو کاروانسرای تاریخی تغییر کاربری داده شده است. هتل‌ها، رستوران ها و کافه‌های بسیاری در آن مشغول به فعالیت هستند و اگر توانایی بردن بارهای بزرگ و سنگین را دارید، می‌توانید یک سوغاتی بسیار عالی از فروشگاه‌های شهر قدیم باکو بخرید؛ یک قالی دست‌بافت که به زیبایی هرچه تمام‌تر بافته شده است.

شهر قدیم باکو در سال ۲۰۰۰ به ثبت سازمان فرهنگی یونسکو رسید و بازدید از آن به‌صورت رایگان و ۲۴ ساعته برای همگان آزاد است. برای رفتن به آن کافی است خط قرمز مترو را سوار و ایستگاه آخر از آن پیاده بشوید. 

کاخ شروان شاهان را از قلم نیندازید

پیشینه آذربایجان پیشینه‌ای شگفت‌انگیز است و یادگارهای بسیاری از دوران گذشته را می‌توان در آن پیدا کرد. یکی از آن گوهرها، کاخی کوچک متعلق به قرن پانزدهم است که درست در وسط پایتخت آن قرار دارد. برای ورود باید از محوطه تشریفاتی عبور کرد. دروازه‌ای کوچک در سمت چپ آن قرار دارد که بازدیدکنندگان را به‌سمت محوطه‌ای هدایت می‌کند. شیروان‌شاه خلیل‌الله اول زمانی دربار خود را در آنجا بنا کرد. این کاخ در قرن هجدهم به‌شدت آسیب دید و در سال ۲۰۰۳ مورد نوسازی قرار گرفت. این کاخ سنگی محل اقامت حکام منطقه در دوران قرون وسطی بود. 

ورودی این کاخ برای خارجی‌ها، دو منات آذربایجان (۱٫۲۰ دلار) است. اگر می‌خواهید کل مجموعه کاخی را بدون پرداخت ورودی ببینید، یک نوشیدنی در کافه پشت‌بامی فلورز (Floors) بخرید و کاخ را از بالا تماشا کنید. 

از برج دختر دیدن کنید

اگر به شهر قدیم باکو رفتید، بازدید از برج رمزآلود دختر را از دست ندهید. هنوز کارکرد این برج در دوران‌های گذشته به‌طور کامل مشخص نیست و اسرار بسیاری بر چرایی ساخت آن سایه افکنده است. طبق اسناد رسمی و دولتی قدمت این برج به قرن دوازدهم بازمی‌شود؛ اما ظن آن می‌رود که عمر برج دختر خیلی بیشتر از این‌ها باشد. افسانه‌های زیادی درباره علت نام‌گذاری این برج وجود دارد که مشهورترین آن‌ها داستان پادشاهی را روایت می‌کند که در مخالفت با ازدواج دخترش با یک چوپان، او را از بالای برج به پایین پرتاب می‌کند و از آن زمان، این برج را برج دختر می‌نامند. عکس این برج روی اسکناس‌های آذربایجان درج شده است. 

برج دختر داخل شهر قدیم واقع شده و از ساعت ۱۰ صبح تا ۶ عصر برای بازدید همگان باز است. بازدید از آن، ۱۰ منات (۶ دلار) برای بازدیدکنندگان آب می‌خورد که باید از پله‌های زیادی بالا بروند تا به بالای برج برسند و از آن بالا، شهر را تماشا کنند. اگر علاقه‌ای به بالا رفتن از این همه پله ندارید، می‌توانید فقط بیرون آن بایستید و از نمای ساختمان لذت ببرید.

مرکز حیدر علی اف را حتما در فهرست خود بگنجانید

مرکز خرید حیدر علی اف که به افتخار رئیس‌جمهوری سابق جمهوری آذربایجان به این نام خوانده می‌شود، مانند بسیاری از ساختمان‌های مدرن باکو توسط معمار معروف، زاها حدید، طراحی شده است. خطوط منحنی این ساختمان در تضاد کامل با ساختمان‌های مسکونی و خاکستری رنگی دارد که در همسایگی آن به چشم می‌خورند. چنین صحنه‌ای را هر روز و هر کجا نمی‌توان دید. فضای داخلی این مرکز نیز اعجاب‌انگیز است و چندین فضا برای برگزاری کنسرت و نمایشگاه در آن در نظر گرفته شده است.

بدون تردید، بهترین بخش این مجموعه، موزه گنجینه آذربایجان (Treasures of Azerbaijan) است که جمعی از ذخایر فرهنگی کشور را در در خود جای داده است. اگر وقت کافی ندارید که داخل مرکز را بگردید، یک نظر تماشای این ساختمان و ستایش طراحی حیرت‌انگیز آن از بیرون نیز به‌اندازه کافی ارزشمند است.

مرکز حیدر علی اف در خیابان حیدر علی اف در مرکز باکو و در هفت کیلومتری شمال شرق ایچری شهر واقع شده است. نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به آن ایستگاه نریمان نریمان‌اف است که روی خطوط قرمز و سبز قرار دارد. از ایستگاه که خارج شدید، به‌سمت غرب بروید و وارد خیابان تبریز بشوید؛ بعد از گذشتن از چند بلوک، مرکز حیدر علی اف را در سمت چپ خود خواهید دید. به‌جای مترو از خطوط یک، دو یا ۱۳ اتوبوس هم می‌توانید استفاده کنید. باید در ایستگاه آکادمی هنرهای زیبا در خیابان حیدر علی اف پیاده بشوید. ایستگاه درست مقابل ورودی ساختمان قرار دارد.

موزه حیدر علی اف در تمام طول هفته به‌غیر از جمعه‌ها از ساعت ۱۱ صبح تا هفت شب و آخر هفته‌ها، از ۱۱ صبح تا ۶ عصر باز است. بازدید از باغ‌های اطراف موزه و قدم زدن در اطراف آن نیازی به پرداخت ورودی ندارد. هزینه ورودی آن ۱۵ منات (۸٫۸۲ دلار) است که شامل بازدید از کل موزه به‌استثنای نمایشگاه خودروهای کلاسیک می‌شود. بازدید از این نمایشگاه مستلزم پرداخت ۱۰ منات (۵٫۸۸ دلار) دیگر است. پیش از آن که وارد مرکز بشوید بهتر است از فهرست موزه‌ها و نمایشگاه‌های فعال در آن اطلاع حاصل کنید تا اگر هیچ‌کدام آن‌ها باب طبع شما نیستند، ۱۵ منات از کف شما نرود. 

برج‌های شعله از همه‌جای شهر دیده می‌شوند

برج‌های سه‌گانه شعله که از همه‌جای شهر دیده می‌شوند و نمادی از آتش ابدی و آیین زرتشت هستند؛ چراکه آذربایجانی‌ها بر این باور هستند که زرتشت پیامبر در این منطقه متولد شده است. این برج‌ها با ۲۸، ۳۰ و ۳۳ طبقه، یکی از تاثیرگذارترین سازه‌های باکو هستند. در طبقه سی و سوم برج، هتل فیرمونت (Fairmont Hotel) و آپارتمان‌های مسکونی و تعداد زیادی دفتر اداری واقع شده است. بلندترین آسمان‌خراش در میان این سه برج، ۱۸۲ متر دارد. زمانی که هوا رو به تاریکی می‌گذارد، سیستم نورپردازی هر سه آسمان‌خراش فعال می‌شود و بیش از ۱۰ هزار لامپ نمایشی زیبا از رقص نورها را روی سازه به اجرا می‌گذارند. خبر غافلگیرانه آن است که این نمایش حتی از شهر قدیم یا بلوار باکو نیز قابل‌مشاهده است. 

هر سه برج شعله در خیابان مهدی حسین شهر باکو واقع شده‌اند و برای رفتن به آنجا باید خط ۱۸ اتوبوس را سوار و در ایستگاه خیابان شهدا پیاده شد. آسمان‌خراش‌ها هر روزه در دو نوبت صبح و عصر در ساعت‌های ۱۰ تا ۱۳ و ۱۴ تا ۲۲ به روی عموم باز هستند. 

با قطار کابلی به خیابان شهدا بروید و از یادبودهای آن بازدید کنید

برخی از بهترین جاهای دیدنی باکو روی بلندی تپه واقع شده‌اند؛ مثل برج‌های سه‌قلوی شعله یا خیابان شهدای باکو. برای بالا و پایین رفتن از تپه می‌توان فقط با پرداخت یک منات از یک قطار کابلی مدرن استفاده کرد که تقریبا هر ۱۰ تا ۱۵ دقیقه از مبدا خود حرکت می‌کند. ایستگاه پایین تپه در نزدیکی موزه فرش آذربایجان و پاساژ ساحلی کاسپین (Caspian Waterfront Mall) قرار دارد و فقط محض اطلاع می‌گوییم که یکی از ایستگاه‌های قطار کابلی، بهرام گور نامیده شده است. اگر هم علاقه‌ای به قطارسواری ندارد، رایگان از پله‌های کنار ریل بالا بروید و کمی ورزش کنید. 

پس از آنکه با قطار کابلی یا پیاده به بالای تپه رسیدید، کمی راه را مستقیم بپیمایید و سپس به دست چپ بپیچید. اینجا خیابان شهدا است؛ یک گورستان و یک بنای یادبود ملی. این مکان، فضایی به‌شدت تکان‌دهنده دارد؛ چراکه باید از میان قبور سربازان و شهروندانی که در واقعه ژانویه سیاه (هجوم نیروهای شوروی به آذربایجان) و نیز، جنگ قره‌باغ جان خود را فدای استقلال آذربایجان کردند، عبور کنید. تصاویر حکاکی شده کشته‌شدگان، یادآور شجاعت و در عین حال، پیامدهای دهشتناک هرگونه جنگ و درگیری در سراسر جهان است.

در انتهای خیابان شهدا به بنای یادبود آتش جاودان و نقطه‌ای مناسب با زاویه دید عالی می‌رسید که بهترین نقطه برای تماشای شهر و دریای خزر است. تصویری از این یادبود را در بالا مشاهده می‌کنید. بهترین زمان برای رفتن به این نقطه، درست لحظاتی پیش از غروب آفتاب و زمانی است که آفتاب رو به سرخی می‌گذارد و به‌خاطر درخشش و حرارت ناشی از شعله‌های آتش همیشه جاویدان، اتمسفری پر از جلال و شکوه ایجاد می‌شود.

بلیط قطار کابلی باکو برای هر نفر فقط یک منات (۰٫۵۹ دلار) است. این قطار تمام روزهای هفته به‌غیر از دوشنبه‌ها که تعطیل است، صبح‌ها از ساعت ۱۰ تا یک بعدازظهر و پس از وقفه‌ای یک ساعته، تا ۱۰ شب مشغول جابه‌جایی مسافران است. دوشنبه‌ها، قطار تعطیل است. برای رفتن به ایستگاه آن باید خط ۱۸ اتوبوس را سوار و در ایستگاه خیابان شهدا پیاده شد.

باکو، موزه‌ها و مساجد زیادی هم دارد

آذربایجان حکومتی سکولار دارد، اما ۹۷ درصد از جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند. بنابراین، در باکو از دیدن مساجد زیبایی مانند مسجد جامع، مسجد بی‌بی هیبت یا مسجد تازه پیر تعجب نکنید. مسجد بی‌بی هیبت فاصله چندان زیادی با مرکز شهر ندارد و می‌توانید برای رفتن به آنجا یا تاکسی بگیرید یا در مسیر رفتن به قبوستان، آنجا نیز توقفی کوتاه کنید. مسجد جامع مسجدی کوچک در شهر قدیم است. اما مسجد تازه پیر فقط چند قدم آن‌طرف‌تر از شهر قدیم قرار گرفته است. مسجد زیبای شهدا نیز در میان آخرین ایستگاه قطار کابلی در بالای تپه، برج‌های شعله و خیابان شهدا واقع شده است.

به‌غیر از مسجد، موزه‌های متنوعی نیز در باکو راه‌اندازی شده‌اند؛ مانند موزه ملی فرش که به‌تازگی افتتاح شده و موزه ملی تاریخ آذربایجان یا موزه هنرهای مدن که آثاری از پیکاسو و دالی را به نمایش گذاشته است. نام بردن از فقط یکی از آن‌ها و ترجیح آن به دیگران کار سختی است. هرکدام از این موزه‌ها دنیایی متفاوت از دیگری و البته، به همان اندازه جذاب را به نمایش می‌گذارند. 

مراکز خرید باکو

سرازیر شدن گردشگران به افزایش مراکز خرید مدرن باکو و فروشگاه‌هایی تحت برندهای خاص و مشهور در شهر انجامیده است. قیمت کالا و اجناس این فروشگاه‌ها چندان گران نیستند؛ اما باید هشیارانه خرید کرد تا گرفتار اجناس تقلبی نشد و نکته دیگر آنکه فروشگاه‌هایی بیشتر مورد استقبال مسافران خارجی قرار می‌گیرند که صنایع دستی و آثار هنری محلی می‌فروشند.

مرکز خرید TsUM یا MUM

TsUM (یا Central Universal Market) یکی از بزرگ‌ترین فروشگاه‌های باکو است. این فروشگاه درست در مرکز شهر و در میدان فواره‌ها قرار دارد و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد، همه‌چیز در آن پیدا می‌شود. تنوع گسترده‌ای در کالاهای TsUM به چشم می‌خورد؛ از محصولات محلی گرفته تا صنایع دستی و برندهای معروف و حتی، کالاهایی که به‌طور روزمره استفاده می‌شوند در این فروشگاه به چشم می‌خورد. زیرزمین این مرکز خرید بزرگ به جواهرات و کالاهای زینتی اختصاص داده شده است. بازدید از این مرکز خرید به شناخت چهره روسی باکو کمک می‌کند.

آدرس: خیابان دلارا علی اف

ساعات فعالیت: همه روزهای هفته؛ از ساعت ۱۰ صبح تا هشت شب

مرکز خرید ۲۸

مرکز خرید ۲۸ در یکی از پرتکاپوترین مناطق باکو واقع شده است و به خاطر ایستگاه متروی همجوار آن به این نام خوانده می‌شود. حدود ۷۰ برند محلی و بین المللی و ۱۶ کافی‌شاپ و رستوران در ۲۸ مال (28 Mall) مشغول فعالیت هستند. سینما ۲۸ یکی از شلوغ‌ترین سینماهای باکو قلمداد می‌شود و پارکینگی با ظرفیت ۳۵۰ خودرو نیز در این مرکز خرید واقع شده است. 

آدرس: خیابان آزادلیق ۱۵a/۴

ساعات فعالیت: روزهای دوشنبه، سه‌شنبه و چهارشنبه به‌صورت ۲۴ ساعته و باقی روزها از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۰ شب

خیابان نظامی

خیابان نظامی یکی از معروف‌ترین و تپنده‌ترین خیابان‌های باکو است و بیشترین شهرت خود را مدیون فروشگاه‌های متنوع آن است. این خیابان تاریخی از غرب تا شرق شهر امتداد می‌یابد و محلی ایدئال برای خرید انواع سوغاتی و بهشتی متشکل از انواع کافه‌ها، رستوران ها، بوتیک‌ها، اوت‌لت‌های طراحان خارجی و فروشگاه‌های برند برای گردشگران خارجی و خریداران محلی است. در تعطیلات و مناسبت‌های ویژه، مانند اعیاد مذهبی و تعطیلات کریسمس، جمعیت زیادی برای خرید به‌سمت این خیابان سرازیر می‌شوند. خیابان نظامی یکی از گران‌ترین خیابان‌های جهان است. 

قدمت خیابان نظامی به سال ۱۸۶۴ باز می‌شود. این خیابان طویل از خیابان عبدالله شایق در بخش کوهستانی شهر آغاز و در کنار بنای تاریخی شاه ایسمیت ختای (Shah Ismit Khatai) در خیابان ثابت عروج اف به پایان می‌رسد. کل خیابان نظامی از ابتدا تا انتها ۳۵۳۸ متر است. بخشی از خیابان که به عبور و مرور خودروها در آن ممنوع است و به پیاده روی و خرید اختصاص داده شده است، از میدان فواره‌ها آغاز و تا خیابان رشید بهبود اف ادامه می‌یابد. این بخش را «تورگووایا» (Torgovaya) نیز می‌نامند که در زبان روسی، به معنی خیابان تجار است. 

سفارت‌خانه‌های چندین کشور، چندین ساختمان تاریخی مانند کلیسای گریگور روشنگر مقدس (سال ساخت: ۱۸۹۶)، نمای شمالی خانه موسی نقی اف (سال ساخت: ۱۹۱۱)، سال تئاتر رشید بهبوداف و چندین مرکز خرید از جمله مرکز خرید نرجیس بازار سنترال یونیورسال در این خیابان واقع شده‌اند. نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به این خیابان، ایستگاه ساهیل (خط قرمز) در جنوب خیابان نظامی و ایستگاه ۲۸ مه (خط قرمز و خط سبز) در شمال خیابان نظامی هستند.  

خیابان نفتچیلار

بسیاری از برترین طراحان مد جهان مانند برندهای مطرح «Dsquared2» و «Givenchy» در خیابان نفتچیلار شعبه دارند. اگر محصول داخلی را ترجیح می‌دهید، به فروشگاه «باکو کرنر» (Baku Corner) در همین خیابان بروید که اوت‌لتی با اجناس نسبتا ارزان‌قیمت است که توسط لیلا علی اف، دختر رئیس‌جمهوری آذربایجان، اداره می‌شود و محصولات طراحان محلی را عرضه می‌کند. فرش‌های آذری نیز به‌خاطر کیفیت بی‌نظیری که دارند، شهره جهان هستند. اگر شیفته فرش‌های دستبافت هستید، «نیچر هالی» (Nature Hali) همان چیزی است که می‌تواند با رنگ‌های زنده فرش‌های آویخته از سقف خود، عطش شما را بخواباند. 

متروپارک 

مرکز خرید هفت طبقه متروپارک چندین فروشگاه الکترونیک، عطر، لوازم آرایشی و پوشاک از ۶۰ برند مختلف و مطرح بین المللی، ۱۵ کافه و رستوران دارد و حتی فضاهایی برای تفریح کودکان نیز در آن‌ها در نظر گرفته شده است. متروپارک روبه‌روی ایستگاه متروی نریمان‌اف قرار گرفته است و پارکینگی با ظرفیت ۳۵۰ خودرو دارد. سینما پارک نیز در طبقه ششم همین مرکز خرید قرار دارد.

آدرس: خیابان تبریز ۱۰۶a

ساعات فعالیت: همه روزهای هفته؛ از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۱ شب

میدان فواره

میدان فواره، محلی است که قلب باکو در آن می‌تپد. این میدان محلی برای پیاده روی‌های خانوادگی و قرارهای دوستانه است. علت نام‌گذاری آن وجود ده‌ها فواره مختلف در اشکال و اندازه‌های متفاوت در این میدان است که از دوران حکومت شوروی سابق باقی مانده‌اند. دورتادور این میدان فروشگاه‌های مدرن، برندهای معروف و بین المللی، رستوران های گران‌قیمت و پنج ستاره و یک شبعه از رستوران مک‌دونالد مشغول به کار هستند.

آدرس: باکو ۱۰۰۵، میدان فواره

ساعات فعالیت: همه روزهای هفته؛ به‌صورت ۲۴ ساعته

پارک بلوار

پارک بلوار بخشی از بلوار باکو است و اگر وقت کمی دارید و می‌خواهید هم‌زمان چند کار با هم انجام بدهید، گزینه خوبی برای انتخاب است. مثلا می‌توانید طوری برنامه‌ریزی کنید که تماشای ساحل جذاب دریای خزر، قایق‌سواری، رفتن به پارکی خارق‌العاده و خرید از مرکز خرید در یک روز انجام بشوند. بزرگ‌ترین هتل های شهر مانند ماریوت، هیلتون و پارک این نیز در همین حوالی قرار گرفته‌اند. پارک بلوار از سال ۲۰۱۰ به روی بازدیدکنندگان باز شد و ساکنان باکو از مشتریان پروپاقرص آن هستند. حدود ۵۵۰ فضای پارکینگ در زیرزمین پارک بلوار در دسترس است و سینمای سیکس هال پارک (Six hall Park) نیز در طبقه چهارم همان ساختمان قرار دارد. یک تراس بزرگ با چشم‌اندازی از خلیج باکو نیز روی سقف آن مستقر است.

آدرس: خیابان نفتچیلار

ساعات فعالیت: همه روزهای هفته؛ از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۰ شب

مرکز خرید پورت باکو 

پورت باکو مال (PORT BAKU MALL) در سال ۲۰۱۴ آغاز به کار کرد و به‌عنوان بزرگ‌ترین و جدیدترین مرکز خرید باکو معرفی می‌شود. این مرکز خرید شامل ۳۰۰ برند معروف در زمینه کالاهای رفاهی، لوازم آرایشی، عطر و… است. مرکز خرید پورت باکو بخشی از مجتمع پورت باکو (Port Baku) است که آن نیز به نوبه خود بخشی از منطقه تجاری و مسکونی برج‌های پورت باکو (Port Baku Towers) به شمار می‌آید. 

آدرس: خیابان نفتچیلار ۱۵۱

ساعات فعالیت: همه روزهای هفته؛ از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۰ شب

سوغاتی‌های باکو

یکی از عادت‌های رایج در میان ایرانیان خرید سوغاتی است تا بعدها با دیدن آن، خاطره سفر را برای خود زنده کنند. پیدا کردن سوغاتی‌هایی که ضمن یادآوری فرهنگ ساکنان باکو، از کیفیت و قیمت خوبی هم برخوردار باشند، بسیار آسان است. تنوع اجناس در باکو بسیار زیاد است و در این میان، چند کالا هستند که از محبوبیت بیشتری در میان گردشگران برخوردار هستند. علاوه بر مگنت‌های کوچک آهنربایی که سوغاتی همه کشورها است و با توجه به جاذبه‌ها و داشته‌های هر شهر و کشور طراحی و ساخته می‌شوند، موارد زیر را هم می‌توانید به‌عنوان سوغاتی در نظر بگیرید. 

فرش دستباف

آذربایجان نیز مانند ایران پیشنیه‌ای غنی در زمینه قالی‌بافی دارد و این هنر را سینه به سینه از گذشته به امروز منتقل کرده است. فرش‌های آذری از حیث نقشه و الگو و تکنیک‌های بافت بی‌همتا هستند. اگر به فرش علاقه‌مند هستید پیشنهاد می‌کنیم که حتما سری به موزه فرش آذربایجان بزنید. فروشگاه‌های زیادی در باکو و به‌ویژه در ایچری شهر وجود دارند که می‌توان فرش‌های اصیل آذربایجان را آن‌ها تهیه کرد.

به خاطر داشته باشید که در آذربایجان نیز مانند ایران، فرش دستباف کالایی گران‌قیمت به شمار می‌آید و به‌خاطر اصالت و ارزش فرهنگی آن، اجازه خارج کردن آن را آذربایجان ندارید. فقط می‌توانید قالیچه‌هایی در ابعاد کوچک را با خود به خارج از آن حمل کنید. در میان فرش‌های آذربایجانی، آذرخالچا (Azerkhalcha) قدیمی‌ترین و مرغوب‌ترین برند فرش است که از سال ۱۹۲۸ مشغول تولید فرش‌های مرغوب و عرضه آن‌ها به بازار است.

استکان‌های رنگی و کمرباریک

آذربایجان کشور چای‌ها است و هر چقدر که پیدا کردن یک فنجان قهوه دم‌کشیده خوب در آن کار سختی است، چای را به‌راحتی می‌توانید در هر کوچه و پس‌کوچه باکو پیدا کنید. در نتیجه، بدیهی است که استکان در این کشور این‌قدر پربها باشد. آرمودو یا همان استکان‌های کمرباریک خاطره‌انگیز سنتی یکی از صنایع ارزشمند آذربایجانی‌ها است که می‌توان آن را نمادی از فرهنگ آن‌ها قلمداد کرد. استکان‌ها از جنس شیشه، چینی یا حتی نقره‌ای هستند و قیمت آن‌ها از ۱۵۰ منات شروع می‌شود. معمولا نقاشی‌هایی که روی استکان‌ها مشاهده می‌کنید، هنر دست یکی از هنرمندان آذری است. 

اگر از استکان‌های سنتی آذربایجانی‌ها خریدید، برای آنکه ضیافت صرف چای را به‌طور کامل به سبک آن‌ها برگزار بکنید، چند شیشه از مرباهای آن‌ها نیز تهیه کنید. اهالی باکو عادت دارند چای را با مربا نوش‌جان می‌کنند و در میان انواع و اقسام مرباهای گوناگون، مربای گیلاس سفید از محبوبیت بیشتری در میان گردشگران برخوردار است. این مربا را از همه سوپرمارکت‌های باکو می‌توانید بخرید و نگران حمل و نقل آن نباشید. آن‌ها داخل قوطی‌های محکم و با بسته‌بندی کارخانه‌ای به فروش می‌رسند. 

انواع منسوجات سنتی 

اگر صنایع دستی و کالاهای سنتی را به سوغاتی‌های تکراری ترجیح می‌دهید، منسوجات سنتی آذربایجان بهترین انتخاب ممکن است. روسری‌های ابریشمی باکو که با طرح‌ها و رنگ‌های سنتی و بعضا آشنا برای ایرانیان تزئین شده‌اند، یکی از هدایای جالبی و کاربردی هستند که می‌توان برای سوغاتی انتخاب کرد. روسری‌های ابریشمی موسوم به کلاقیی (kelagayi) با نقوش بته‌جقه تزئین شده‌اند که در نگاه اول آب را به ذهن‌ها متبادر می‌کند، در فرهنگ آذربایجانی‌ها نمادی از آتش است. این نقش و نگار را در بسیاری از منسوجات آذربایجانی‌ها از جمله انواع کیف‌ها و رومیزی‌های سنتی نیز استفاده می‌کنند.

رومیزی‌های منقش به بته‌جقه علاوه بر زیبایی از کیفیت بالایی نیز برخوردار هستند و به‌خاطر ویژگی کاربردی که دارند، می‌توانند سوغاتی خوبی برای خانواده‌ها باشد. هنرمندان باکو انواع پاپوش‌ها و کلاه‌های سنتی و کیف‌های زنانه زیبایی تولید می‌کنند. 

ظروف سفالی، سرامیکی و مسی

یکی دیگر از صنایع دستی که در باکو به‌وفور دیده می‌شود، انواع ظروف و وسایل سفالی و سرامیکی است که با نقش و نگارهای مختص باکو تولید می‌شوند و دقیقا همین نقش و نگارها هستند که این مصنوعات را از سایر ظرف‌های سفالی کشورهای دیگر متمایز می‌کند. در کنار آتش و نقش بته‌جقه، انار نیز یکی از نمادهای آذربایجان است که نقش تاثیرگذاری در آشپزی آن‌ها نیز دارد و در نتیجه، نقش این میوه پاییزی را روی ظرف‌های سفالی باکو فراوان خواهید دید.

ناگفته نماند که ظروف مسی تولیدی در باکو نیز از مرغوبیت بالایی برخوردار است و یکی از سوغاتی‌های محبوب این شهر به شمار می‌آید. اما سوغاتی آوردن ظرف مسی و سفالی کمی سخت است؛ اولی به خاطر سنگینی و دومی به‌خاطر شکنندگی.

نقاشی با نفت خام

بله؛ درست خواندید! نقاشی با نفت خام. نفت منبع اصلی درآمد آذربایجان است و در حقیقت، توسعه اقتصادی باکو پس از کشف نفت در این کشور آغاز شد. نفت آن‌قدر در میان ساکنان باکو حائز اهمیت است که حتی پا را از اقتصاد آن‌ها نیز فراتر گذاشته و وارد عرصه‌های دیگری مانند هنر نیز شده است. سبک منحصربه‌فردی از هنر نقاشی در باکو پدید آمده است که مواد اولیه آن، نفت خام است و با انگشت و ناخن انجام می‌شود. نقاشی با نفت خام نوآوری جدیدی است که می‌توان آن را سوغاتی خاص باکو دانست. موضوع این نقاشی‌ها مناظر طبیعی، بناهای تاریخی و جاهای دیدنی باکو هستند.

سفرهای یک روزه از باکو

برخی از جاهای دیدنی باکو در محدوده شهری قرار نگرفته‌اند. اگر می‌خواهید از سفر خود به این شهر بهره بیشتری ببرید، بهتر است یکی دو روز را هم به بازدید از جاذبه‌هایی اختصاص بدهید که کمی دورتر و در فاصله چند ساعته با باکو قرار دارند. برای انجام سفرهای یک روزه از باکو گزینه‌های متعددی پیش رو دارید. 

آتشگاه

معبد آتش که به نام آتشگاه باکو نیز شناخته می‌شود، معبدی واقع در ۲۰ کیلومتری شرق باکو است که مهم‌ترین بخش آن، آتشدان سوزان آن است. این آتشدان در وسط بنا قرار دارد و شعله‌ای که درون آن می‌سوزد، نشانی از خدا است. اینجا مکانی مقدس برای پیروان آیین زرتشت، هندوها و سیک‌ها به شمار می‌آید و در حال حاضر، مکانی مقدس برای زرتشتیان است. آذربایجان از نظر منابع گاز سرزمینی غنی است و در مورد پیدایش آتش در این نقطه برای اولین بار گفته می‌شود در این محل، گاز مایعی که در این نقطه از سطح زمین به بیرون تراوش کرده بود، در اثر تماس با اکسیژن هوا شروع به سوختن کرد.

در حال حاضر، به‌خاطر خالی شدن منبع گاز این نقطه که شاید حاصل استخراج بی‌رویه گاز در زمین‌های اطراف باشد، آتش معبد به‌صورت مصنوعی روشن نگه داشته می‌شود. معبد اصلی در قرن هجدهم به‌نحوی که امروزه شاهد آن هستید، بازسازی شد. هر اتاق این معبد دارای پانل‌هایی دقیق با جزئیات فراوان است که تاریخچه آتشگاه، زائران و آیین زرتشت را تشریح می‌کند.

آسان‌ترین راه برای رفتن به آتشگاه، استفاده از تاکسی یا حتی تاکسی‌های اینترنتی است. اگر به‌دنبال روشی کم‌خرج‌تر هستید می‌توانید با مترو به کوراوغلو بروید و از آنجا، اتوبوس های خط ۱۸۴ را سوار بشوید. این اتوبوس ها مستقیم به‌سمت آتشگاه می‌آیند. ورودی آتشگاه برای خارجی‌ها چهار منات (۲٫۵ دلار) است و فقط از ساعت ۹ صبح تا ۶ عصر می‌توانید از آن بازدید کنید.

پارک ملی قبوستان و گل فشان ها

قدمت آثار سنگی پارک ملی قبوستان که در فهرست آثار فرهنگی یونسکو نیز به ثبت رسیده‌اند، به هزاران سال پیش می‌رسد. این پارک که در فاصله ۶۷ کیلومتری باکو قرار دارد در حقیقت از صخره‌های باستانی و گل‌های به بیرون تراوش کرده و چاله‌ها و زخم‌ها تشکیل شده است. سنگ‌نگاره‌های باستانی قبوستان نقاشی‌های نمادینی هستند که توسط انسان‌های اولیه انجام شده و شاهدی بر رشد تفکر سمبلیک در انسان‌های ۴۰ هزار سال پیش است و به همین دلیل، اهمیت بسیاری در تاریخ بشریت دارد.

موزه طبیعی قبوستان در کنار سنگ‌نگاره‌ها قرار دارد و خارج از آن، مسیرهایی برای پیاده روی بازدیدکنندگان در میان چشم‌اندازهای سورئالی در نظر گرفته شده که از صخره‌ها، تخته‌سنگ‌های روی هم انباشته شده و غارهای مخروبه‌ای تشکیل شده‌اند که از زمین‌لرزه‌های زیادی جان سالم به در برده و به دوران کنونی رسیده‌اند.  

ساعت بازدید پارک ملی قبوستان از ۹ صبح تا پنج عصر است و برای ورودی آن باید ۱۰ منات آذربایجان (حدود ۵٫۸ دلار) پرداخت. آژانس‌های گردشگری باکو تورهایی خصوصی برای بازدید از قبوستان نیز برای گردشگران برگزار می‌کنند که قیمت حدود ۱۲۰ منات (۷۰ دلار) است.

اگر به دیدن پارک ملی قبوستان رفتید حتما به تپه‌های پرقلیان باکو نیز سر بزنید. در حقیقت بیشتر گردشگران فقط برای تماشای سنگ‌نگاره‌های باستانی قبوستان به این منطقه نمی‌آیند، بلکه گل‌فشان‌ها نیز عامل دیگری برای کشاندن مسافران به این نقطه پرت و دورافتاده است. حدود ۱۰۰۰ گل‌فشان در جهان شناسایی شده است و نیمی از گل‌فشان‌های جهان در آذربایجان وجود دارند و البته، بیشترین تعداد آن‌ها را می‌توان در فاصله ۱۰ کیلومتری پارک ملی قبوستان در امتداد ساحل دریای خزر پیدا کرد. برخلاف آتشفشان‌ها که گدازه‌های آتشین به بیرون پرتاب می‌کنند، از این گل‌فشان‌ها گل‌های سردی به بیرون پرتاب می‌شود که فقط چند درجه با دمای انجماد تفاوت دارند.

زمین‌های بیابانی اطراف شهر در تضاد کامل با پارک‌های انبوه و پردرخت باکو و خلیج پرآب آن هستند. گل فشان ها در منطقه‌ای شکل گرفته‌اند که مخزن گازهای زیرزمینی است و به‌محض اینکه نقطه‌ای مناسب برای خروج از زمین پیدا می‌کنند، راه خود را با فشار به‌سمت سطح زمین باز می‌کنند. این منطقه به‌شدت بادخیز است و به همین علت، گل‌ها به‌سرعت خشک می‌شوند و ترک می‌خورند. این روند پرسرعت باعث می‌شود که رنگ زمین درست جلوی چشمان شما و همان لحظه که محو تماشای حرکت رواناب‌ها روی زمین هستید، تغییر کند.

هرکدام از گل فشان ها به روشی متفاوت فوران می‌کنند. از برخی از آن‌ها گل‌رودی باریک و بدون صدا خارج می‌شود و از برخی نیز حباب‌هایی کوچک و بزرگ، پر صدا و پر قدرت به بیرون پرتاب می‌شوند و هزاران متر مکعب گل‌ولای را در اطراف پخش می‌کنند. این پدیده باشکوه و در عین حال، وهم‌آلود در زمین‌هایی تفتیده که از فرط خشکیدگی ترک خورده‌اند و پوسته‌پوسته شده‌اند (انگار نه انگار که چند کیلومتر آن‌طرف‌تر، بزرگ‌ترین دریاچه جهان قرار دارد) و هر از گاهی با یک تنفس محکم، مشتی گل به بیرون پرتاب می‌کند، تجربه‌ای بکر و رمزآلود است که فقط با کلماتی چون پسارستاخیزی می‌توان آن را توصیف کرد؛ گویی که جهان با یک انفجار ویرانگر به پایان رسیده و از تمدن و تکنولوژی‌ چیزی جز تلی از خاک و گل باقی نمانده است. 

کوه آتشین یا یانار داغ

گل‌فشان‌ها یکی از شواهد انکارناپذیر برای اثبات وجود ذخایر نفت و گاز نهفته در اعماق زمین و دریا در حوزه دریای خزر است. نشتی‌های گاز نیز پدیده‌ای کاملا مرتبط با همین ذخایر است و زمانی رخ می‌دهند که حجم زیادی از گاز متان در زیر سطح زمین راهی به‌سمت بیرون می‌یابد. 

یانارداغ، یکی از نشتی‌های معروف گاز در شبه‌جزیره آب‌شوران و در فاصله ۲۵ کیلومتری شمال شرق باکو است که شعله‌های آتش از دل یک تپه به بیرون می‌جهند. بازدیدکنندگان زیادی برای تماشای رقص شعله‌ها به این منطقه می‌آیند. گویی قرار نیست این شعله‌ها زمانی خاموش بشوند. یانارداغ، پدیده‌ای حیرت‌انگیز و مسحورکننده است که در کافه نزدیک یانارداغ، استکانی از چای داغ سفارش بدهید و در همان حین که آن را جرعه‌جرعه سر می‌کشید، شعله‌های آتش را به‌ویژه در هنگام غروب آفتاب تماشا کنید. این شعله‌های ابدی که از دل زمین سربرمی‌آورند، خود به مسئله‌ای برای عبادت و پرستش تبدیل شده‌اند. 

پیدایش آیین زرتشت در آذربایجان در حدود ۲۰۰۰ سال پیش را به این پدیده ژئولوژیکی نسبت می‌دهند و طبق یک نظریه، خود نام «آذربایجان» نیز برگرفته از کلمه «آتش» در زبان فارسی است. پرستش‌کنندگان آتش از اهمیت بسزایی در تاریخ پیش از اسلام این منطقه برخوردار هستند. مارکوپولو زمانی در سفرنامه خود از زمین‌های در حال سوختن این منطقه نام برده بود؛ اما اکنون فقط یک آتش بسیار کوچک از آن باقی مانده است. بازدید از این جاذبه گردشگری باکو رایگان است.

غذاهای باکو

آذربایجان کشور چای‌ها است. بنابراین، کافی‌شاپ‌های زیادی در این کشور پیدا نمی‌کنید و اگر هوس قهوه به سرتان بزند، پیدا کردن قهوه دمی باکیفیت کاری سخت خواهد بود. اما اگر عاشق چای هستید و چای را به قهوه ترجیح می‌دهید، حتما خوشحال خواهید شد اگر بشنوید که حتی در کوچک‌ترین روستاهای آذربایجان در ارتفاعات بلند هم چایخانه‌ای برای سرو چای پیدا می‌شود. حتما چای باکو را امتحان کنید؛ اما توجه داشته باشید که چای تنها خوراکی نیست که باید در باکو امتحان کنید. باکو هم مثل هر شهر دیگری در جهان غذاها، شیرینی‌ها و نوشیدنی‌های منحصربه‌فرد زیادی دارد که باید امتحان شوند. 

غذاهای سنتی باکو نیز مانند فرهنگ آن تلفیقی از فرهنگ‌ها و طعم‌های مختلف با تاثیرپذیری از همه کشورهای منطقه است؛ از ترکیه گرفته تا روسیه، ایران و حتی یونان و از انواع کباب‌ها گرفته تا ماست یونانی، پلوی ازبکی، دلمه ترکی، دیزی ایرانی. بیشتر آذربایجانی‌ها تاکنون از جایی جز کشور خود را ندیده‌اند و تقریبا به همین خاطر، همیشه به همه مهمانان‌شان می‌گویند این غذاها اصالتا متعلق به همین محل هستند. یکی از این غذاها، پیتی است. پیتی (Piti) از سبزی‌های مختلف، گوشت گوسفند و نخود تشکیل شده است. همه مواد به‌‌همراه یک تکه دنبه گوسفندی در یک ظرف سفالی پخته می‌شوند. در زمان خوردن، باید آب را از سایر مواد جدا کنید، در آب آن نان خرد کنید و بقیه موارد را در ظرف دیگری با هم بکوبید. نیاز به توضیح بیشتر نیست؛ با نحوه پختن و خوردن آن کاملا آشنا هستید. انواع مختلف پیتی در ایران طبخ می‌شود و ما آن را دیزی می‌نامیم. آذربایجانی‌ها به آن سوپ روح هم می‌گویند. 

پلو (Plov) نیازی به معرفی ندارد. پلوی آذربایجانی، یکی از معروف‌ترین غذاهای این کشور، غذایی سنتی متشکل از برنج زعفرانی و گوشت است که برای معطر کردن آن از انواع سبزیجات معطر و ادویه‌جاتی مانند دارچین و زعفران استفاده می‌شود. پلوی آذربایجانی یا پلیف سه جزء اصلی دارد: برنج، گوشت (گاو، گوسفند یا مرغ فرقی نمی‌کند) و در آخر، کمی پیاز، سبزی یا میوه به‌صورت تازه یا خشک. اما دستور پخت یکسان یا مواد ثابتی ندارد. هر آشپز و هر مادر آذربایجانی این غذا را به سبک خود می‌پزد و نوع رسمی آن بیش از ۴۰ نوع دستور پخت دارد. 

دوشبارا (Dushbara) نوعی غذای سوپ مانند شامل برش‌هایی از خمیر شکم‌پر است که در شهرهای شمال غربی آذربایجان هم رواج دارد. داخل شکم‌ها را با گوشت پر می‌کنند و آن‌ها را می‌پزند. این غذا در خیلی از کشورهای منطقه از ایران و افغانستان گرفته تا ترکیه رواج دارد. اما دوشبارای باکو از نظر شکل و اندازه با آن‌ها فرق دارد. محلی‌ها می‌گویند یک آشپز خوب باید بلد باشد دوشباراها را به‌قدری نازک و کوچک درست کند که در هر قاشق، ۱۰ تا از آن‌ها جا شود. باکویی‌ها دوشباراهای خود را در آب گوشت می‌پزند.

دلمه (Dolma) غذایی لذیذ متشکل از برنج به‌همراه گوشت بره چرخ‌کرده به‌همراه سبزی‌های معطر و ادویه است. این مواد را داخل برگ‌های کلم یا انگور می‌پیچند و می‌پزند. انواع مختلف این غذا به‌شکل دلمه بادمجان، دلمه فلفل و … در رستوران های باکو پخته می‌شود. اگر غذای دریایی دوست دارید، به احتمال زیاد به بالیق (Baliq) علاقه‌مند خواهید شد. این غذا شامل ماهی (معمولا خاویار) کباب شده روی آتش مستقیم است که به‌همراه سس آلوی ترش سرو می‌کنند. ماهی را ابتدا با ترکیبی از شوید خردشده، آب لیمو و نمک مزه‌دار می‌کنند و سپس با استفاده از سیخ، روی آتش کباب می‌کنند و همراه برش‌هایی از لیمو سرو می‌شود. 

از میان کباب‌های باکو، یکی از بقیه معروف‌تر است. برای تهیه لوله کباب یا کباب لوله ای (Lyulya Kebab)، گوشت بره چرخ‌کرده را به‌همراه ادویه و سبزیجات مخلوط می‌کنند و خوب ورز می‌دهند. مواد به دست آمده را به سیخ می‌کشند و کباب می‌کنند؛ درست مانند کاری که ایرانی‌ها برای کباب کوبیده انجام می‌دهند. بهتر است از گوشت نرم و جوان برای لوله کباب استفاده بشود. آن را بعد از چرخ‌شدن با مقدار زیادی لیمو و نمک ترکیب می‌کنند و در آخر، روی منقل و با استفاده از زغال کباب می‌کنند.

لاوانگی (Lavangi)، مرغ یا ماهی شکم‌پر است که از پیاز، گردو، کشمش و سبزیجات برای پر کردن شکم آن استفاده می‌کنند. چاشنی‌های دیگری که برای مواد داخل شکم مرغ و ماهی استفاده می‌شود، عبارت هستند از آلوی ترش، انار یا گیلاس. بهترین ماهی برای این غذا ماهی کپور است. اگر به کپور دسترسی نداشتید، ماهی خاویار هم گزینه خوبی است. 

ساج (Saj) یک سینی حاوی گوشت و سبزیجات کبابی است. اگر گیاه‌خوار هستید انواع گیاهی آن را امتحان کنید. در حاشیه‌های بشقاب، کدو، بادمجان و سیب‌زمینی کباب‌شده با تکه‌های نان لواش و در وسط آن نیز مخلوطی از گوجه، فلفل، پیاز، قارچ و گوشت می‌گذارند.

قطاب (Qutab) نوعی نان است که داخل آن را با پنیر، اسفناج، کدو تنبل یا گوشت چرخ‌کرده پر می‌کنند. خمیر آن از آرد و آب و تخم‌مرغ درست می‌شود. چانه‌های کوچک و هم‌اندازه خمیر را به‌صورت خیلی نازک، پهن می‌کنند و موادی که بالا گفته شد را روی آن می‌ریزند. دو طرف خمیر را روی هم می‌گذارند و فشار می‌دهند تا به هم بچسبند. این خمیر در نهایت باید به‌شکل یک نیم‌دایره درآید. پس از سرخ شدن در روغن، قطاب را همراه با ماست محلی، سبزی و سماق می‌خورند. مشابه این غذا در بخش‌هایی از ایران و افغانستان نیز رواج دارد. 

وقتی در ابتدای متن از چای آذربایجانی صحبت شد، روا نیست که به شربت آذربایجانی (Sherbet) بی‌توجهی کنیم. در کنار چای سیاه، رایج‌ترین نوشیدنی در باکو و حتی کل کشور آذربایجان، شربت است؛ نوعی نوشیدنی سرد و شیرین که از آب جوشیده شده تهیه می‌شود. داخل آن شکر می‌ریزند و حل می‌کنند و سپس، شربت را با نعناع و توت و سایر میوه‌ها طعم‌دار می‌کنند. باقلوا (Pakhlava) هم در خیلی از کشورهای منطقه رواج دارد. باقلوا به‌قدری شیرین و خوشمزه است که گاهی انسان فکر می‌کند نباید چنین باشد. این شیرینی از لایه‌های خمیر تهیه می‌شود که لابه‌لای آن را با آجیل و به‌ویژه پسته پر می‌کنند و روی آن عسل یا شیره می‌ریزند. باقلواهای باکو بیشتر به‌شکل لوزی برش داده می‌شوند و معمولا همراه با چای و شربت سرو می‌شود. 

رستوران های باکو

از دکه‌های کوچک اغذیه‌فروشی که غذاهای محلی می‌فروشند تا کافه‌های مدرن و رستوران های مردن به سبک غربی‌ها، در باکو اماکن زیادی هستند که می‌توانند با بازی طعم‌ها و عطرها، روح و روان مسافران را در اختیار خود بگیرند. رستوران های خیابان نظامی و رستوران های اطراف میدان فواره، گران‌تر از سایر رستوران ها هستند. اما در رستوران هایی که کمی از سایت‌های گردشگری دورتر هستند می‌توان یک پرس غذا را به‌همراه سالاد و سایر مخلفات آن فقط با هشت دلار میل کرد. غذاخوری‌های کوچک‌تری که در خیابان‌های فرعی و بازارها مشغول هستند و محلی‌ها مشتریان دائمی آن‌ها هستند، همان غذا با همان کیفیت را ارزان‌تر هم می‌فروشند. هزینه غذا در باکو کاملا بستگی به ذائقه و عادت‌های غذایی شما دارد.

تراس هتل هایی مانند مهمان‌خانه سلطان (Sultan Inn) که به سبک ایرانی‌ها در شهر قدیم راه‌اندازی شده‌اند نیز محل خوبی برای تماشای غروب خورشید و نوشیدن یک استکان چای داغ است. اما وقتی در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر قدم می‌زنید، پشت بسیاری از درهای بسته، آشپزخانه‌هایی قرار دارند که بهترین محل برای چشیدن غذاهای محلی باکو است. اگر مهمان هیچ‌کدام از این خانه‌ها نیستید یا در مهمان‌خانه‌های سنتی اقامت ندارید، ناراحت نباشید. رستوران هایی در سطح شهر فعال هستند که غذاهای محلی می‌فروشند. 

وسایل مورد نیاز برای سفر به باکو

وارد هر شهری که می‌شوید متفاوت از شهر قبلی است و بنابراین، ملزومات متفاوتی می‌طلبد. زمانی که هنوز بار سفر نبسته‌اید، شاید هرکدام از وسایل زیر مواردی بدیهی به نظر برسند؛ آن‌قدر بدیهی که حتی لزوم نبینید به آن‌ها توجه کنید. اما نبودشان در سفر قطعا احساس خواهد شد. 

کیف ضدسرقت

به‌عنوان یک اصل کلی، باکو شهر امنی است و نرخ دزدی در آن پایین است. اما، باز هم به‌عنوان یک اصل کلی، احتیاط شرط عقل است. یک کیف ضد سرقت برای امن نگه داشتن پول و مدارک مهم و گوشی موبایل لازم است. 

پوشاک مناسب

با توجه به فصل سفر لباس مناسب انتخاب کنید. همچنین فراموش نکنید که در هنگام بازدید از مساجد و اماکن مذهبی باکو باید لباس پوشیده به تن داشته باشید و اصلا این نکته را در خاطر داشته باشید که بیشتر ساکنان این شهر را مسلمانان تشکیل می‌دهند. اگر به محله‌گردی و معاشرت با مردمان محلی علاقه دارید، بهتر است آداب و رسوم آن‌ها را هم در نظر بگیرید. قوانین مربوط به نحوه پوشش در باکو قوانینی محافظه‌کارانه است. نه زنان و نه مردان نباید شلوارک‌های بالاتر از زانو بپوشند. 

لوازم جانبی موبایل

پاوربانک را اصلا از قلم نیندازید. در گشت‌وگذارهای روزانه که چندین ساعت طول می‌کشند و از گوشی موبایل علاوه بر کارکرد اصلی آن، به‌عنوان دوربین، دستگاه پخش موسیقی، نقشه و مسیریاب، ماشین‌حساب برای محاسبه قیمت‌ها و خیلی از موارد دیگر استفاده می‌کنید، باید بتوانید گوشی را تا آخر شب شارژ نگه دارید. شاید پاوربانک از همه مهم‌تر باشد؛ اما شارژر، هندزفری و هدفون، مودم همراه، کارت حافظه و باتری اضافه هم جزء ملزومات هستند.

لوازم آرایشی و بهداشتی ضروری

لوازمی که در سفر به آن نیاز پیدا می‌کنید متفاوت با لوازم مورد استفاده در خانه است. کرم‌های ضدآفتاب و مرطوب‌کننده را متناسب با آب‌وهوای مقصد انتخاب کنید. 

کفش مناسب پیاده روی

برای رفتن به پارک ملی قبوستان با زمین‌های خاکی و نیز پیاده روی در بلوار سنگ‌فرش باکو و حتی برای پاساژگردی‌های معمول حتما به کفش مناسبی نیاز دارید که پای شما در تمام طول روز در آن احساس راحتی کند و بتوانید روزهای بعد هم پیاده روی کنید. 

کلاه و عینک آفتابی

کلاه و عینک آفتابی محدود به مقصد خاصی نیست. چون زمان زیادی را در خارج هتل به سر خواهید برد و چون همیشه در معرض آفتاب قرار دارید، حتی در فصل زمستان نیز باید از پوست خودتان در مقابل آفتاب محافظت کنید. بنابراین، حتما یک کلاه و عینک آفتابی مناسب و استاندارد همراه داشته باشید. 

بطری مجهز به تصفیه‌کننده آب

آب لوله‌کشی باکو آشامیدنی نیست. بنابراین یا باید از آب معدنی استفاده کنید که خرید هر روزه آن‌ها به هزینه سفر اضافه می‌کند یا اینکه یک بطری مجهز به فیلتر تصفیه‌کننده آب با خود ببرید. اگر چنین بطری در دسترس ندارید، یک قمقمه تهیه کنید و در محل اقامت خود، آن را با آشامیدنی پر کنید. حتی‌الامکان سعی کنید در هر محلی از استفاده از بطری‌های پلاستیکی یک‌بارمصرف خودداری کنید. مادر طبیعت بیشتر از این تحمل این حجم از مواد پلاستیکی را ندارد. برای مراعات حال زمین، یک کیسه سیلیکونی، یک نی چند بار مصرف و یک کارد و چنگال مسافرتی هم به‌همراه خود داشته باشید تا نخواهید از وسایل یک‌بارمصرف کافه‌ها و غذاخوری‌ها استفاده کنید. 

ژل ضدعفونی‌کننده و ماسک

از حالا تا همیشه، این چند قلم جنس را در همه سفرهای خود همراه داشته باشید: ماسک، ژل ضدعفونی‌کننده برای دست‌ها، دستمال مرطوب برای ضدعفونی سطوح؛ ترجیحا این دستمال‌ها را از جنس تجزیه‌پذیر انتخاب کنید و اگر برای‌تان سخت نیست، ملحفه و روکش بالش. 

ویزای جمهوری آذربایجان

اخذ ویزای آذربایجان کار سختی نیست. علاوه بر صدور ویزا به روش مرسوم که درج لیبل روی گذرنامه‌های مسافران است، در فرودگاه‌های بین المللی جمهوری آذربایجان، برای شهروندان جمهوری اسلامی ایران ویزای یک بار ورود با امکان ۳۰ روز اقامت نیز صادر می‌شود. این تسهیلات از سال ۱۳۹۶ برای ایرانی‌ها اندیشیده شده است؛ به این ترتیب، ایرانی‌ها پس از رسیدن به فرودگاه حیدر علی اف باکو باید به سراغ دستگاه‌های ویژه صدور ویزا بروند و با وارد کردن اطلاعات و پرداخت ۲۶ دلار و کمی صبر ویزای خود را دریافت کنند. 

روی دستگاه‌ها آرم AsanVisa درج شده است و به‌راحتی می‌توان آن‌ها را از خودپردازها تشخیص داد. مبلغ موردنیاز را نیز می‌توان به‌صورت نقدی یا با استفاده از کارت‌های اعتباری بین المللی مانند مستر کارت و ویزا پرداخت کرد. تمامی هزینه‌های مربوط به ویزا، چه به‌صورت لیبلی و الکترونیکی از داخل ایران و چه به‌صورت فرودگاهی در داخل خاک جمهوری آذربایجان، باید به‌صورت دلار پرداخت بشوند. 

اگر می‌خواهید زمینی به باکو سفر کنید، باید پیش از ورود به خاک آذربایجان برای ویزا اقدام کنید. سفارت جمهوری آذربایجان در تهران و سرکنسولگری آن در تبریز مستقر است. اما برای اخذ ویزای باکو نیازی به مراجعه حضوری نیست. اگرچه هنوز هم سفارت ویزای لیبلی با درج مهر ویزا روی پاسپورت‌ها (در ازای دریافت ۳۸ دلار) صادر می‌کند، اما چند سالی است با راه‌اندازی سیستم آسان ویزا، ایرانی‌ها راحت‌تر از گذشته می‌توانند ویزای ورود به آذربایجان را اخذ کنند. صدور ویزای عادی از این طریق چهار روز و ویزای فوری سه ساعت طول می‌کشد و هزینه آن به‌ترتیب، ۲۶ و ۵۶ دلار است که باید با کارت‌های بین المللی پرداخت شود. اگر چنین کارتی ندارید، مدارک خود را به آژانس‌های برگزارکننده تورهای باکو بسپارید. 

توجه: در سایت سفارت جمهوری آذربایجان در تهران به افرادی که قصد سفر به قره‌باغ کوهستانی یا به زعم آذربایجانی‌ها، سرزمین‌های اشغال شده جمهوری آذربایجان را دارند هشدار داده و به صراحت گفته شده است که سفر بدون مجوز به این منطقه که در حال حاضر تحت حاکمیت ارمنستان است باعث خواهد شد که این افراد اجازه ورود به خاک جمهوری آذربایجان را پیدا نکنند. به عبارت دیگر، اگر مهر ارمنستان در پاسپورت‌تان درج شده باشد، ویزای آذربایجان را دریافت نخواهید کرد. سفر به ارمنستان را به زمانی دیگر موکول کنید. 

امنیت در باکو

باکو شهر امنی است و دلیلی برای رد این ادعا وجود ندارد. کسانی اداره این شهر را به عهده گرفته‌اند که می‌خواهند گردشگری را در باکو افزایش بدهند و می‌دانند که امنیت، رکن اساسی در رشد گردشگری است. برای افرادی که از قانون تخطی می‌کنند و جرمی علیه گردشگران مرتکب شوند، مجازاتی سنگین در نظر گرفته شده است و همین عامل باعث شده است که به‌ندرت گردشگران موجب اذیت و آزار قرار بگیرند. با همه این‌ها، به‌جای شب‌ها، روزها را برای قدم زدن انتخاب بکنید؛ چراکه قوانین هرقدر هم که سختگیرانه باشند و به‌درستی اجرا بشوند، باز هم جلوی جرایم خرد را نمی‌گیرند که در زمان‌ها و اماکنی رخ می‌دهند که احتمال دستگیر شدن خاطی کم است. اما اگر هوشیار باشید هیچ‌وقت هیچ مشکلی برای‌تان پیش نخواهد آمد.

هیچ‌وقت وسایل ارزشمند خود و مبلغ زیادی پول را جایی دور از چشم خود رها نکنید. با وجودی که مجازات بسیار سنگینی برای دزدی در نظر گرفته شده است، در بازارهای شلوغ، مترو و سایر وسایل نقلیه مواظب جیب‌ها و کیف‌های خود باشید. جیب‌بری اتفاق رایج در همه کشورها است و این اتفاق به‌ویژه در خیابان‌هایی که نور کافی ندارند، بیشتر رخ می‌دهد. وسایل ارزشمند خود را دور از نگاه دیگران قرار بدهید. یکی از حقه‌هایی که در باکو برای دزدی از مسافران استفاده می‌شود، تعارف کردن غذا و نوشیدنی مسموم یا حاوی الکل به آن‌ها است تا هوشیاری خود را از دست بدهند. مشابه این اتفاق‌ها را در اخبار حوادث ایران هم به‌تکرار خوانده‌اید و حتما می‌دانید که نباید از افراد بیگانه، خوردنی و نوشیدنی قبول کنید.